Historia prawdziwa...

KinGuS_18 · Gość

To moja pierwsza jednoczęściówka. Oparta na faktach autentycznych Wink

jak to poważnie brzmi...
Chcę poinformować czytelników, że wszelkie powtórzenia zostały przeze mnie z góry zamierzone. Poproszę szczere komentarze, nawet jeśli będą najgorszą krytyką...

Z niewielkich głośników sączy się spokojna, delikatna melodia piosenki o miłości. Ona siedzi na łóżku i patrzy zielonymi oczami w dal. Myśli, marzy, wspomina...
Wspomina jego...
Wysokiego bruneta o migdałowych oczach, ciepłym wyrazie twarzy i ślicznym, kojącym uśmiechu.
Dokładnie pamięta okoliczności poznania bruneta.
To były 18 urodziny jej koleżanki. Dziewczyny z jej klasy już przyszły. Był już nawet kolega solenizantki. Czekali tylko na kuzynostwo dziewczyny. Kiedy ona zobaczyła kuzyna solenizantki była pewna, że „taki chłopak” nawet nie zwróci na nią uwagi. Podszedł, przedstawił się, przywitał. Ona uśmiechnęła się, przywitała. Czuła, że w jej sercu i umyśle rozpęta się huragan uczuć.
Wszyscy usiedli do stołu. On siedział daleko od niej. Ona rozmawiała, żartowała z koleżankami i jego siostrą.
Wstał, podszedł, zaczął polewać wódkę. Ona odmówiła, zapewne wywołując w jego podświadomości nutkę tajemniczości. Piła tylko piwo i wino. Było jej dobrze, pomimo, że nie znała wielu osób.
Zauważała jego ukradkowe spojrzenia, nieśmiałe uśmiechy posyłane w jej stronę. Jak zawsze myślała, że to nie do niej tylko do siedzącej obok którejś z koleżanek.
Poszła tańczyć. Po niedługim czasie chłopak dołączył do tańczących osób. Zatańczyli razem raz, potem drugi...
Ona usiadła na parapecie otwartego okna aby się ochłodzić. On dla żartów chciał ja wypchnąć. Kiedy stała w oknie sama podchodził i zaczynał się przepychać.
Przy którymś tańcu on podniósł ją do góry, ona poczuła jak jej serce bije jak oszalałe. Nie z powodu lęku wysokości, to z jego powodu.
Pod koniec imprezy chciała usiąść na fotelu, na którym on siedział. Poprosiła aby zszedł „bo dziewczynom się ustępuje”. On za to swoją dłonią wykonał ruch, który był zaproszeniem na jego kolana.
Ona usiadła a właściwie położyła się delikatnie na jego klatce piersiowej i kolanach. Było jej wygodnie, ciepło, bezpiecznie.
Smeranie końcem firanki jej gołych pleców, dmuchanie ciepłym powietrzem w jej kark, ciche śpiewanie wprost do jej ucha piosenki przyprawiało ja o zachwyt i niezwykłą lekkość duszy.
01:30 – czas powrotu do domu.
Poprosił o jej numer telefonu. Tylko ją poprosił. Nie chciał numeru jej przyjaciółki czy też którejś z koleżanek. Podała. Kilka smsów napisanych już w łóżku. Błogi sen.
2 dni utrzymywania kontaktu po urodzinach, gorzka prawda.
„Może kiedyś coś z tego będzie. Wiesz nigdy nie miałem dziewczyny... a dwa tygodnie wcześniej poznałem kogoś... dwie znajomości w tak krótkim czasie...”
Dołek psychiczny.
Prawie 2 miesiące pisania wieczorem po 20 smsów. Utrzymywanie kontaktu. Wiele ciepłych słów zawartych w tych krótkich wiadomościach. Dzień. Dzień, który odmienił jej życie.
Chciał się spotkać. Zgodziła się. Cała roztrzęsiona szykowała się, chciała wypaść przed nim jak najlepiej. Dla niego zrezygnowała z czarnej kredki i ciemnego cienia do powiek. Przyjechał samochodem. Wsiadła. Rozmawiali ponad godzinę. Spotkała się później z przyjaciółką, powiedziała jej o tym.
Rozpierała ją energia. Cały tydzień w szkole mogła góry przenosić. Tydzień później spotkanie powtórzyło się. Zabrał ją na kawę. Znowu rozmawiali. Na koniec spotkania zrobiła coś czego by się nigdy po sobie nie spodziewała. Kazała się pocałować. On zaskoczony „wykonał polecenie” dziewczyny. Wysiadła poszła do domu. Pełna pozytywnej energii i entuzjazmu wytrwała kolejny tydzień. Jednak ich kontakt trochę się rozluźnił. Obwiniała o to siebie, ten głupi pomysł z pocałunkiem. Do kolejnego spotkania nie doszło. Dostała smsa.
„Myślę, że na tym etapie to raczej coś innego ale nie chcę na razie mówić na ten temat.”
Załamała się.
Pomogła jej koleżanka zapraszając na swój występ i kawę. Nadeszły święta. Wciąż pisali smsy.
Nadal piszą. Na jakie tematy? Różne...
Nie wie już teraz czy ta druga dziewczyna istnieje czy nie... nie wie ile jeszcze to wszystko potrwa.
Ma nadal nadzieję na to, że wszystko się zmieni i będzie z nim.
Będzie z nim już na zawsze...

KinGuS.... Sad