Wo bist du jetzt?

Rebel

Skusiłam się na jednoczęściówkę Smile

Prosić o krytykę nie muszę, bo wierze w wasze "umiejętności".
I, oczekuję, a nawet żądam! zjechania od dołu do góry. Bo to sprawi, że znowu wezmę się za siebie. A tego mi potrzeba

*

Lubiła, kiedy zimno tuliło ją do snu, a serce było lekkie i... puste. Czasami rzucała się, w pełni świadoma, w biały puch, by kolejny raz spowodował, że skóra mimowolnie zaczyna drętwieć, a usta sinieją. Często sprawiała sobie ból. Już nic innego jej nie pozostało, wyłącznie katowanie siebie, byleby stworzyć sobie odpowiednie warunki do śmierci. Tylko dlatego, że wszystko prysło z dnia na dzień, podczas Świąt Bożego Narodzenia w zeszłym roku. I tamta zima była okropna, i ta - tak samo rani serce, dodatkowo strojąc je na wspomnienia. A tęsknota przeszywała ją od stóp, aż po głowę. I ani myślała odejść.
Teraz otaczała ją ciemność. Obraz, jak z starych filmów. Ona - schowana w swoich gęstych, rudych włosach, przykuta podświadomie do ramy łóżka spoglądała niecierpliwie w najciemniejsze miejsce pokoju, gdzie siedział On. Ze spuszczoną głową i rękoma ułożonymi na kolanach. Dygocąc delikatnie i myśląc nad czymś intensywnie. Błagał, od dawna już prosił, by się przed nim otworzyła i podzieliła się smutkami. Jednak ona niezmiennie, sama trwała w swoich problemach wyzbywając się wszystkich prób pomocy z jego strony. Nie był z tego zadowolony, ale kochał ją całym sercem i nic, nawet jej najcięższe problemy i zamknięcie w sobie nie pozwoli, żeby nagle się rozstali. Judith była jedyna i niepowtarzalna. Poznanie jej o mało co przepłaciłby życiem. Okazała się być jego oparciem i największą miłością, z przyjaźnią wymieszaną.
Dziewczyna wyraźnie miała najgorsze dni. Bo to właśnie dzisiaj minęła rocznica. A ona wyczuwała brak ciepła. Bała się o tym powiedzieć Billowi. Wstydziła się swojego strachu i osamotnienia, mimo że wciąż kłamie w twarz chłopakowi, że przy nim czuje się bezpiecznie i wspaniale. Tak, ale brakowało jej kogoś.
Ciszę przerwał cichy skowyt Judith. Ciemnowłosy machinalnie pojawił się tuż obok niej i pozwolił, by utonęła w jego ramionach. Powoli jęki przeradzały się w głośny, przeraźliwy płacz, którego nie mógł przerwać nawet czuły pocałunek złożony w okolicach skroni. Nawet szczera miłość nie była w stanie sprawić, że Judith przestanie płakać. W jej głowie wirowała tylko jedna myśl: Nie tęsknisz za nami?

-Judith. - Westchnął i odepchnął ją od siebie. Spojrzała na niego z wyrzutem, czując jak zalewa ją fala złości. Nawet Bill, jej ukojenie, odpycha ją od siebie. Nikt jej nie chce.
-Zostałam sama. - Wysyczała przez zaciśnięte zęby. Z każdą chwilą coraz bardziej dygotała. I dzień po dniu z jej twarzy znikał zarys uśmiechu.
-Masz mnie. - Wyszeptał chwytając jej rękę.
Odepchnęła demonstracyjnie włosy do tyłu i wbiła w niego swój zrezygnowany wzrok, wodząc rękoma po twarzy Kaulitza.
-Wiem.

Kiedy się rozstali, szarpała nim niepewność i strach. Chciał mieć ją przy sobie i pomóc jej. Ale ona nie potrafiła rozmawiać, zamykała się w sobie. Nigdy nie mówiła, co się stało. Przystanął. Wiatr zmierzwił jego czarne włosy. Park był pusty. Opadł na miękką trawę zadając sobie pytanie: czy jest czemuś winien?
Nie zważając na nic, jak przed ogniem, zaczął biec w kierunku rudowłosej. A dusza krzyczała "kocham cię, kocham, zaczekaj!".
Odwróciła się i wpadła wprost na niego. Cała drżała, wciąż wydobywając z siebie zrozpaczone jęki. Przytulił ją mocno, wyczuwając szybkie bicie jej serca.
-Zabiorę cię gdzieś. - Judith pociągnęła go za rękę. Na propozycję odpowiedział zaciekawionym uśmiechem. Pozwolił się zaciągnąć gdzieś bardzo daleko. Nie patrzył na zegarek, choć szli naprawdę długo i zapewne powinien się odrobinę niepokoić. Jednak jego wątpliwości rozwiała błyszcząca tafla wody widoczna z mostku, na którym stali. Czarne korony drzew pochylały się do wewnątrz, a po środku prześwitywał biały księżyc i pare gwiazd. Cała reszta, tej nocy była niedostrzegalna. Mieniły się tylko łzy spływające po policzkach dziewczyny. Puściła jego rękę i podskoczywszy, znalazła się na poręczy mostu. Usiadła patrząc zachłannie w dół. Nie widział tego. Dostrzegł tylko jej ciemną postać.
-Zejdź, proszę. - Odparł zduszonym szeptem. Pokiwała przecząco głową i pociągnęła go za koszulkę. Znieruchomiał na chwilę.
-Kocham cię. - Szepnęła mu wprost do ucha, a jej słowa przeszyły całe jego ciało.
-I ja ciebie.
Niepostrzeżenie, Judith wstała. Śmiejąc się stawiała kolejne kroki na cienkiej poręczy mostu. Bill czuł, że nie ściągnie jej stamtąd. Jak najszybciej wszedł więc na poręcz "pilnując" Judith. Powoli tracił ją z zasięgu wzroku.
-Mamo?! Gdzie teraz jesteś?! - Usłyszał głośny krzyk dziewczyny, a po chwili plusk wody.
-Judith! Nie! - Wrzasnął tracąc równowagę. -Judith! Judith!
Na nic zdało mu się wołanie. Nie zastanawiając się długo - poszedł w ślady rudowłosej. Razem, albo wcale. – pomyślał.
Uchwycił się ręki Judith i zobaczył ją ostatni raz. A później otoczyła go choleryczna ciemność i jasne światło. Zaczął biec ile sił, widząc obok siebie Judith.
-Kocham! - Jego dusza krzyczała.

Brakowało jej mamy.
Takie banalne.
Jak mógł się nie zorientować?
Ostatnie łkanie duszy.
I razem umarli, bo...
"Doch wenn wir gehn dann gehn wir nur zu zweit. "

***

Natchnęło mnie: "Wo bist du (Mama)" - LaFee
i "In die nacht" - Tokio Hotel
Smile

FuckYou

Uff...Przeczytałam jednym tchem.
Szczerze mówiąc byłam ciekawa, twojej pierwszej jednopartówki.
Przy akompaniamencie Linkin Park, muszę wypowiedzieć te słowa...

DOBRE.

Mogę nawet powiedzieć, że bardzo dobre.

Niektórym się nie podobają, opka o śmierci.
Ale nie mnie.

Brawo!

Rotfl

Shadow

Ładne, ładne. Podobało mi się, aczkolwiek uważam, iż trochę za krótkie Smile

Rebel

A dziękuje Smile

Cóż, za krótkie... Hm, nie chciałam was męczyć.
Ale na pewno nie zaprzestanę na jednej jednoczęściówce Smile

Shadow

I bardzo dobrze. W takim razie czekam na kolejną Smile

Lola

A mi się tam nie podobało, zwłaszcza, jeżeli chodzi o tematykę śmierci. Było ładnie napisane, łatwo się czytało...
Lecz nie mogę przeboleć fabuły. Jestem pół na pół.

Rebel

Kocham tragiczne zakończenia.
Bo one trafiają do serca.

Tj. kocham, ale nie z myślą o czytelnikach, tylko o sobie.
A co! Jestem taką zapatrzoną w siebie - jedynaczką - egoistką Razz

Lola

Nie wszystkie tragiczne zakończenia do mnie przemawiają. Ale jeżeli do ciebie...

Rebel

W opowiadaniu wolę usatysfakcjonować przede wszystkim siebie.
To sprawia, że później nie mam żadnych wątpliwości. A to, a tamto?
Sama nie wiem.

Choć nie powiem, tragicznych używam rzadziej.
Może też dlatego, że spotykam się z reakcjami typu: "a ja chciałam pomarzyć co będzie dalej, i nawet liczyłam na kolejną, drugą część opowiadania, a ty zabiłaś główną bohaterkę! Bój się Boga!". No...

Lola

Ale czasem trzeba posłuchać głosu serca. A jeżeli ono ci tak podpowiada... To tak najwyraźniej ma być.

Rebel

Fakt.
Właściwie, kocham jak ktoś mnie krytykuje (być może jestem dziwna xD) - w internecie, tj. opowiadania.
Zazwyczaj robię wszystko na przekór czytelnikom.
Razz

P

Lola

No to dobrze xD My, czytelnicy, uwielbiamy zwroty akcji... xD

Rebel

To świetnie xD
A ja przypadkiem do mojego wroga wyslalam link do mojego nowego opowiadania. Jasna aniela, ale będę miala w szkole ... nieciekawie xD

Lola

To zmień adres xD

Rebel

Dobra xD

Taaak, ale się wysiliłam w tym poście xD

Albo nie.
Mi się ten adres podoba. Mad

Dobra tam. Nie będę tylko przez kilka osób zmieniać adresu bloga. Pośmieją się, powyśmiewają, pokłócimy się, wystawie swój cięty język, i wszystko ucichnie Razz

P

Lola

No, i to się nazywa podejście do życia.

Rebel

Hy.
Mam ochotę coś napisać, ale to byłby już szczyt offtopu, więc napisze to
w offtopie XD znaczy w tym temacie, no. xD
Razz

P

Anja

Nawet podobało mi się. Choc nie dokonca zrozumiałam początek.
Szkoda, że musiałó skończyć się tragicznie.
Dla odmiany przeczytałabym coś weselszego.

Ale swoją drogą, to romantyczne.
Ogólnie może być.

Rebel

Obiecuję kolejną jednoczęściówkę zrobić "na wesoło" Wink

Anja

Okej, trzymam Cię za słowo Wink

Rebel

Obietnic dotrzymuje Wink

Czekam jeszcze na wenę. Miała przyjechać o 18.30, spóźnia sie.
Znając życie przyjedzie wieczorem, lub dopiero za jakiś czas.
Na niej nigdy nie można polegać! =P
A potrzebuję ciekawy pomysł.

Anja

Taa znam ją.
Szukałam jej wczoraj w szafie i pod łóżkiem, ale nie znalazłam.
Skubana się schowała.

Ale przyszła bardzo poźnym wieczorem i stowrzylam dwie jednocześciówki.
Jedną mialaś okazję przeczytać.

I bloga załóżyłam. Adres masz pod spodem, ale to BARDZO znajoma historia ; D

to kiedy moge spodziewać się Twoje kolejnej pracy? jutro

Lola

Ja też chcę coś wesołego xD

A moja pani wena ma zielono - różowe włosy, czapeczkę zamiast bluzki i spodni i a na imię Efoludekolud xD
I najczęściej chowa się za oknem.

Anja

Hmmm całkiem fajna Twoja wena ; D

Moja ma szerokie spodnie z dzirami, nie nosi koszulki, tylko górę od stroju kompielowego i jest blondynką.

ale często mi ucieka...

muszę kupić jej smycz ; D

Lola

Ja bym tak nie mogła jej uwięzić. Bo potem się obraża i pokazuje mi swój szanowny tyłek.