Czekam na Ciebie...

Shadow

Czarnowłosa dziewczyna siedziała w pustym, małym pokoju. Nogi ręce miała związane grubym sznurem. Nie mogła wykonać nawet najmniejszego ruchu. Łzy wypływały spod jej przymkniętych powiek i zdawały się nie mieć końca. Oparła głowę o zimną, obdrapaną ścianę pomieszczenia i czekała, gdyż tyle jej pozostało. Promyk nadziei nadal tlił się wokół jej serca i nigdy nie wygaśnie. Bezgranicznie wierzyła w każde jego słowo, bo wiedziała, że On jej nigdy nie zostawi.
Siedzi sama, zamknięta w ciasnych, czterech ścianach i czeka na ratunek, który już długo nie nadchodził. Z dnia na dzień promyk malał, jednak nadal się tlił. Nie pozwoliła mu całkowicie zgasnąć. Nie traciła nadziei, że On tu przyjdzie i ją uratuje. Ten psychopata może z nią zrobić dosłownie wszystko…
Dlaczego tak się stało? Gdyby zakochała się w zwyczajnym chłopaku, wszystko byłoby inne. Jednak miłość nie wybiera. Zakochała się w tym zwariowanym, czarnowłosym chłopaku, który po niedługim czasie stał się całym jej światem. Jego czekoladowe oczy patrzyły na nią z taką czułością, wyrażały tyle pozytywnych uczuć, błyszczały tylko dla niej… Dokładnie pamiętała każdy, nawet najdrobniejszy jego dotyk, który rozpalał jej skórę do czerwoności. Każdy pocałunek, który składał na jej ustach przepełniony był czymś niezwykłym, a charakterystyczne ciepło rozchodziło się po całym jej ciele, kiedy tylko ją przytulił. Nadal się kochali. Wiedzieli, że są sobie przeznaczeni i tak łatwo nie dadzą się rozdzielić. Chłopak obiecał jej, że będą razem mimo wszystko.
Tymczasem jakiś chory psychicznie mężczyzna porwał ją i uwięził tutaj, aby sprawić dogłębny ból Czarnowłosemu, który od kilku lat był jego największym wrogiem. Wiedział, że coś takiego dotknie go najbardziej, a właśnie o to mu chodziło.
Usłyszała cichy zgrzyt klucza w zamku, a po chwili drzwi się otworzyły. Do środka wszedł wysoki, blond włosy mężczyzna. Na jego widok dziewczynie serce podskoczyło do gardła. Nie miała pojęcia, po co przyszedł. Czy chce zrobić jej krzywdę, a może brutalnie wykorzystać… Nie wiedziała nic, co napawało ją jeszcze większym lękiem. Blondyn uśmiechnął się szeroko, dokładnie zamykając za sobą drzwi. Podszedł do łóżka i usiadł na nim, tuż obok dziewczyny. Delikatnie pogładził ją po policzku, na co Czarnowłosa wzdrygnęła się lekko i głośno pociągnęła nosem. Tak bardzo chciałaby, aby ten cały koszmar się już skończył.

Przyjdź i uratuj mnie,
Siedzę tutaj sama,
Strach paraliżuje całe moje ciało,
Czekam na Ciebie…

Wierzę, ze lada chwila się tu zjawisz,
Mocno przytulisz,
Zabierzesz daleko stąd.
Czekam na Ciebie…

Razem przetrwamy wszystko,
Przyjmę każdy cios, jaki zgotował mi los,
Tylko przyjdź i uratuj mnie,
Ja wciąż czekam…

Usłyszała głośny hałas, dochodzący z zewnątrz. Po chwili można było zobaczyć drobniutkie kawałki szyby, które rozsypały się po podłodze. Drzwi uderzyły z łoskotem o ścianę, a do środka wpadł Czarnowłosy chłopak i policjant z bronią w ręku. Promyk nadziei nigdy nie wygasł. Wiedziała, że On prędzej czy później ją odnajdzie, jak obiecał.
Blond włosy mężczyzna zerwał się na równe nogi, szybko zrywając z dziewczyny sznury, które zostawiły po sobie mocny, czerwony ślad. Przyciągnął do siebie tą zapłakaną, bezradną istotę, a z tylnej kieszeni spodni wyciągnął nóż, który po chwili przystawił do szyi dziewczyny. Czarnowłosa poczuła, jak całe jej ciało sztywnieje ze strachu, a łzy zaczynają coraz obficiej spływać po zaróżowionych policzkach.
- Jeden gwałtowny ruch, a dziewczyna zginie – wycedził przez zęby zielonooki i zaczął cofać się kilka kroków w tył, ciągając za sobą sparaliżowaną ze strachu nastolatkę.
Czarnowłosy stanął w miejscu i poczuł, jak łzy bezradności napływają mu do oczu. Kochał tą dziewczynę jak szalony i nie mógł jej stracić. Nie teraz, kiedy otworzyła się przed nim całkowicie. Nie przeżyłby, jeżeli coś by się jej stało…
- Czego chcesz? Pieniędzy? Proszę bardzo, ile potrzebujesz? – powiedział chłopak błagalnie. Blondyn zaśmiał się ironicznie i delikatnie pogładził lewą dłonią zimny policzek dziewczyny. Czarnowłosa poczuła, jak niemiły dreszcz przebiega jej po plecach i załkała cicho.
- Nie zależy mi na Twoich pieniądzach. Wolę patrzeć, jak cierpisz – powiedział, a usta wykrzywiły mu się w złośliwym uśmiechu. Delikatnie przejechał nożem po policzku dziewczyny tak, aby nie zrobić jej krzywdy. Czarnowłosa zamknęła oczy i w duchu modliła się, aby ten cały koszmar się skończył.
Po chwili usłyszała głośny strzał. Niepewnie otworzyła oczy i poczuła, jak mocny uścisk mężczyzny gwałtownie lżeje. Obok siebie dostrzegła bezwładne ciało blondyna, z którego sączyła się krew. Załkała głośno i zauważyła, jak Czarnowłosy chłopak podbiega do niej i mocno do siebie przytula. Odetchnęła z ulgą i ufnie wtuliła się w niego. Jeszcze nigdy jej nie zawiódł, zawsze był przy niej i obiecywał, że nigdy jej nie zostawi. Miał rację.
Chłopak delikatnie gładził dziewczynę po miękkich włosach i szeptał do ucha uspokajające słowa. Teraz już nic nie będzie w stanie ich rozdzielić. Nigdy nie dopuści do tego, aby ten cały koszmar się powtórzył. Nie opuści dziewczyny już nigdy. Nie pozwoli, aby chociaż przez sekundę była sama. Zbyt wiele dla niego znaczy.

Etinette

Śliczne, wiersz refleksyjny, a samo opowiadanie pokazuje, że miłość może przezwyciężyć wszystko. Oryginalny pomysł porwanie, ratunek i śliczne opisu uczuć. Gratuluję

Lola

Aj, będę musiała wyrzucić paczki chusteczek truskawkowych do kosza, bo w ogóle się nie przydają. Ładnie, ładnie. Wreszcie coś innego. Troszeczke pachnie mi tu tandetnym kryminałem, ale co tam.
A masz tą piątkę i się ciesz. Padam

Lola(bez parasola)

Shadow

Cieszę się, cieszę. A co do tego kryminału, to wiem. Ostatnio takie życie wychodzą z pod mojego pióra. Za dużo oglądałam "Kryminalnych" Very Happy

Annabelle

mnie też się podobało Smile

bardzo ładnie...a co tam, że to trochę przypomninało kryminał...

Lola

A, to mamy wspólną pasję. Ja też ostatnio nie mogę oderwać oczu, gdy idą Kryminalni na TVN. A kiedy moja głupia siostra piszczy, to mam ochotę ją wyrzucić za okno. O, tak.
Lola(bez parasola)

Annabelle

ojj wiem coś o tym, bo mam to samo z bratem ugh!

Anja

W ogóle nie wyobrażam sobie takie zdarzenia w rzcezywistości, ale to pzrecież tylko czyta fikcja literacka.
Plus za oryginalność.

Styl i język bez zarzutów.
Trochę kiszowate, ale podoba mi sie.

Lola

Kicz i tandeta są teraz w modzie.

Anja

Fakt.
A każdy chce być modny.

Prawie każdy.

Lola

Ja tam na przykład nie chcę być modna. Tylko czasem słówka tpu "cool" jak wpadną mi w ucho, to bardzo długo nie wychodzą.

Anja

ale to chyba nic złego.

Lola

Nic złego. Podem wypadają z obiegu, a ja ich dalej używam.

Anja

też tak robię.
albo zakładam różne rzeczy za nim jescze stają się modne.

schwarz · Gość

Nie wiem jak mozecie mowic ze to tandeta.. Mnie sie bardzo podoblalo.. Naprawde.. Sliczne.. i takie nierealne? nierealne ale takie nie wiem.. ma to cos.. z ta iskierka nadzieji.. plus nie za oryginalnosc ale za samo przeslanie jakie nadalas temu opowiadaniu