Habit, raz - na wynos czy zapakować?

good_witch

Siedziała na podniszczonym materacu w zadbanym pomieszczeniu. Mały stolik, fotel, obraz i dywan. Jak na dość młodą osobę, pokój wyglądał bardzo skromnie. Zwłaszcza, że jej rodzina bardzo często pojawiała się na okładkach czasopism.
Drobną dłonią poprawiła czarny materiał swojej szaty. Długie włosy, leniwie opadające na idealnie proste plecy upięła w niedbały, niski kok. Podświadomie po raz kolejny przejechała ręką po głowie.
… której tak często kiedyś dotykał.
- Berit Dipress! Opanuj się! – skarciła się cicho, lecz mimowolnie powróciła pamięcią do wydarzeń sprzed kilku lat.

Pamiętała ten dzień, kiedy się poznali.
Miała niecałe dziewiętnaście lat. On mógł jeszcze tylko przez dwa miesiące chwalić się mianem ‘nastolatka’ – do 1 września.
Kolejny wyścig jej ojca. Kolejna wygrana.
Burza dredów unosiła się pod wpływem pędu powietrza, a On tylko lekko się uśmiechał. Flesze błyskały z każdej strony. W końcu dla czytelników czasopism związek jednej z lepszych siatkarek z kierowcą rajdowym jest ‘czymś’.
Obudzona w środku nocy mogła wyrecytować co wtedy powiedział; ‘Jest pan wspaniałym kierowcą. Gratuluję wygranej i… tak urodziwej córki’.
Duży rumieniec towarzyszył nastolatce w tamtej chwili.
’Dziękuję chłopcze’ – arogancki głos April dudnił dziewczynie w głowie.
’Wybacz, nie mówiłem o tobie. Masz bardzo ładne oczy…’ – komplementował.
’Berit. Jestem Berit’
‘Dasz się zaprosić na lody?’ – błahy początek?
Gdyby wtedy wiedziała w co się wpakuje, odparłaby ‘nie’.

Jedno spotkanie, kolejne, następne…
Ciepłe uśmiechy, czułe gesty.
’Chciałabyś.. Chciałabyś być moją.. No ten- dziewczyną?’ – ten rumieniec na jego twarzy, zakłopotanie i niepewny głos.
‘Tak, tak, tak!’ – śmiech nastolatki rozniósł się po klubowej toalecie. Urodziny bliźniaków. – ‘Kocham cię, Tommie’
Najlepsza impreza w jej życiu. Tak o tym myślała. Bo czy może być coś piękniejszego?

‘Wiesz, gdyby ktoś kiedyś mi powiedział, że pokocham kogoś tak mocno, jak ciebie – wyśmiałbym go’ – silna, męska dłoń wplotła się w delikatne palce dziewczyny. Spacer przez park nocą – ‘Kocham’
[Bill – dziękuję za uratowanie tej randki]
’Coś się stało?’ – wyraz twarzy Berit zmienił się z rozmarzonego w zatroskany.
’Nic. Zupełnie nic’ – szept chłopaka rozwiał wszelkie wątpliwości, a lekki i jednocześnie namiętny pocałunek w usta przyprawił o zawroty głowy.

Szczęście brunetki wydawało się dobiegać końca.
Wspaniały chłopak, wygrane zawody powoli odchodziły.
Z dnia na dzień pogarszała się atmosfera w jej rodzinie. Kłótnie zdawały się być regularne.
‘Ten chłopak źle na ciebie działa! Masz zakaz spotykania się z tym całym Kaulitzem!’ – krzyk matki i ironiczny śmiech April zapamiętała dokładnie. Jedynie ojciec patrzył na całą sytuację ze smutkiem w oczach.
’Z początkiem nowego roku wysyłam cię do szkoły z internatem w Hassen. Tam nie będziesz miała żadnego, powtarzam żadnego chłopaka, wbij to sobie do głowy!’

Długa rozmowa przy świetle księżyca, obietnice, czekoladowe oczy gitarzysty i jego miękkie usta. Tyle pamiętała z tamtej nocy.
’Przyjadę tam i razem uciekniemy, tam, gdzie tylko zechcesz!’
’Obiecujesz Tommie?’
’Obiecuję kochanie, obiecuję’ – musnął jej nos ustami.

- Och Tom, czemu? – szepnęła cicho dziewczyna w czarnej sukni, a po jej twarzy spływały krystalicznie czyste krople.

‘Chodź, okno otwarte’ - Abigaile była bardzo pomocną osobą i ułatwiała brunetce ucieczki.
’Dziękuję’ – świadomie łamała regulamin szkoły. Nie mogła postępować inaczej. Dla niej najbardziej liczyła się miłość i starała się realizować pod tym względem w najwyższym stopniu.
- Boże, dlaczego moja rodzina tak mnie wyniszcza? Dlaczego… - Berit osunęła się na drewniane panele.
Słysząc rytmiczne kroki za drzwiami, otarła twarz rękawem.
- Siostro, ma siostra gościa. Spokojnie, nie zapominam. – uśmiechnęła się Abigail i wprowadziła do małego pomieszczenia dredowłosego młodzieńca, po czym sama się oddaliła. Mężczyzna subtelnie przyssał się do ust młodej… zakonnicy.
- Ucieknijmy. Teraz. Jedziemy w trasę. Nikt nie będzie cię szukał. Porozmawiam z matką przełożoną, habit możesz zrzucić w każdej chwili, prawda?
- Kocham cię Tommie!
- Ja ciebie też, Berit, ja ciebie też.

____
Beznadziejna. Jak zawsze.
Pomidory mile widziane.
Od zapałek proszę się wstrzymać.
____
Krytykujcie ile wlezie.
To moja pierwsza taka jednopartówka.
Dla całego forum ;*
I J. ;*

Lady Pacynka · Gość

- Siostro, ma siostra gościa. Spokojnie, nie zapominam. – uśmiechnęła się Abigail i wprowadziła do małego pomieszczenia dredowłosego młodzieńca, po czym sama się oddaliła. Mężczyzna subtelnie przyssał się do ust młodej… zakonnicy.
- Ucieknijmy. Teraz. Jedziemy w trasę. Nikt nie będzie cię szukał. Porozmawiam z matką przełożoną, habit możesz zrzucić w każdej chwili, prawda?
- Kocham cię Tommie!

Lady Pacynka · Gość

Hmmmm. Ciekawe, ciekawe Leszczyku Very Happy

. Mnie to tam się podoba. Zwłaszcza ta sprawa z habitem Very Happy

good_witch

Lady, nie piszemy dwa posty na raz.
Się edytuję.
__
Dziękuje ;*

KiNgU$ · Gość

No Wredotko śliczne... inne niz zawsze ale sliczne...
Bardzo mi się podobało...
ja kce jeszcze, ja kce jeszcze !!!

Mycha · Gość

Suuuuperanckie Very Happy

Dużo teraz tych opo piszesz i ja się zastanawiam skąd bierzesz te pomysły Smile

No to WESOŁEGO!!!! Wink

extremalna.

Nie podobało mi się!
Pomieszane to wszystko, nic z tego nie zrozumiałam.
Raz takie imie, raz takie. Jak ona sie w końcu nazywa? April, Berit czy jakoś inaczej?
Jestem na nie.

good_witch

April to jej siostra.
Berit to ona.

extremalna.

Dziękuję za wyjasnienie;)

Agnes

Rozkoszne to opowiadanie xD Jakoś tak, przyjemnie się czytało. Trochę poplątane, w jednym momencie się nawet zgubiłam, ale oceny to nie zmieni: 5 z bardzo malutkim minusem. Chylę czoło.

Konaszefka

Eeee... Nie.
Po prostu.
Nie.
Zrozumiałam, nie zgubiłam się.
Ale koimpletnie nic we mnie to nie wzbudziło.
Zero uczuć, nawet drgnięcia.
Null poruszenia.
Wybacz, ale tak czuję.
Konaszefka Smile

Ż@necia · Gość

ja też gdzieś tam się pogubiłam, ale wolę takie opowiadanie ( z jakimś sensem, wzbudzające uczucie u czytelnika ) niż te płytkie, coraz częściej powstawane blogi z "opowiadaniami" o TH czy US5 Smile

sex&money

heh no w sumie spoko.
ale.. troche powiało nudą...

Suzy

Zgubiłam się? Nie.
Zrozumiałam? Tak.
Podobało mi się? Pół na pół

Faktycznie może troszkę poplątane, ale fajne Wink

Lola · Wysłany: Nie 12:13, 18 Mar 2007 Temat postu:

A ja jestem na NIE.
Nie wiem, co to za moda na 'to'.
Jak mnie uczyła pani od polskiego, piszemy w cudzysłowu a nie apostrofach. Czy jakoś tak.
Fabuła całej jednoczęściówki może i była oryginalna, ale w moim mniemaniu źle opisana. Nie można było się odnaleźć w tekście, musiałam się porządnie zastanawiać, kto to jest April i inne postacie.
I tyle.

Anja

Takie pół na pół.
Nie zrozumiałam do końca, ale jak już można zauwazyć lubię oryginalność.
Plus za ten pomysł.

3+