Nie złamałam obietnicy...

Agnes

"Es ist gegen meinen wilen, es ist gegen jeden sehn'..."

Ciemność. Chłód wody. Tępy ból serca. I strach.
Siedziała tam. W tej wannie. Właśnie w tę noc z 30 listopada na 1 grudnia podjęła decyzję. Tę decyzję, po której realizacji już nie będzie odwrotu.
Podniosła dłoń i ujęła nią żyletkę.
Zawachała się.
Odłożyła ją.
"Dlaczego ja to robię?" - zapytała samą siebie.
"Jak to 'dlaczego'? Przecież ty już nie masz dla kogo żyć..." - odpowiedział jej jakiś wewnętrzyny, cichy głosik.
"Ale... Może jeszcze będę umiała ułożyć sobie życie? Mam tylko 18 lat... Wszystko się zaczyna..." - próbowała protestować.
"Zaczyna? A nie pamiętasz co mu obiecywałaś?" - zapytał nachalnie głos.
Zmieszała się.
Tamta noc powróciła jak jakiś koszmarny sen...
***
Noc. Autostrada. Wypadek...
Wokół tłum ludzi. Policjanci rozpędzający gapiów i reporterów. Strażacy walczący z ogniem palących się samochodów. Ratownicy walczący o życie poszkodowanych...
A w samym środku tego piekła ona. I on.
Wie już, że chłopak nie przeżyje. Rany są zbyt rozległe, stracił zbyt dużo krwi. I on również zdaje sobie z tego sprawę.
- Błagam cię! Nie zostawiaj mnie samej!
- Ja już wziąłem z życia więcej niż mogłem... Przed tobą jeszcze wszystko... - odpowiedział on z trudem.
- Bill... Kocham cię, ja... ja... NIE! Nie przeżyję bez ciebie, rozumiesz?!
- Musisz...
- Ale nie chcę!
- Nie chcę cię zostawiać, ale nic nie możemy zrobić...
- Bill, to jeszcze nie koniec, proszę, nie teraz!
- Kocham cię... - szepnął i oddał ostatnie tchnienie.
Tuliła w ramionach bezradne ciało.
Wylewała gorzkie łzy.
Wtuliła twarz w jego jeszcze ciepły kark i wyszeptała:
"To już jest koniec. Odszedłeś. Ja odchodzę razem z tobą..."
***
"Jak mogłam o tym zapomnieć?"
"Widzisz? Musisz, to zrobić, już nie ma odwrotu..." - znowu odezwał się głos.
"Ja..."
"Chcesz złamać obietnicę, którą złożyłaś jego duszy?"
"Nie..."
I nagle zniknął strach.
Ostrze żyletki mignęło jej przed oczami.
Po chwili czuła już piekący ból i zobaczyła krew, która powolnym strumieniem płynęła po przeciętej ręce.
Nie było już odwrotu.
Zanurzyła krwawiące dłonie w letniej wodzie, która powoli nabierała czerwonego koloru...
"Nie złamałam obietnicy." - szepnęła.
"Ale to jeszcze nie koniec..." - odparł głos.
Podniosła się lekko.
Mdlejącą dłonią, swoją krwią pisała na łazienkowych kafelkach:

"Es ist gegen meinen wilen..."

Osunęła się.
Brakło jej sił, lecz zaraz się podniosła.
Znowu przyłożyła dłoń do ściany.

"Bill... Rette mich..."

Znów upadła.
Mgła zaczęła zakrywać jej oczy.
"Zrobiłam to... Już nie ma odwrotu..."
Tym razem głos się nie odezwał.
Zamknęła oczy i oparła się o brzeg wanny.
Po chwili bezbronne ciało osunęło się na dno wanny.
Woda zakryła usta, które już nigdy nie wydadzą oddechu...

______________________________________________________
I co o tym sądzicie? Moja pierwsza jednoczęściówka, teraz czekam na Wasze opinie.

extremalna.

Nie wiem dlaczego wszyscy piszą o śmierci.
Jednoczęściówki mogą zawsze skończyć sie inaczej.
Ale w sumie tak jest najprosciej.
Czy mi się podobało? Średnio. Moim zdaniem nie ma to tego czegoś...

Agnes

Ja nie znoszę szczęśliwych zakończeń... Śmierć jest ciekawym tematem...

extremalna.

Może i jest, sama lubię o niej pisac. Jednak jezeli każda historia konczy sie tak samo to juz nudne po woli sie staje.

Konaszefka

Nie podobało mi się. Może i ciekawe, ale nie dla mnie.
Tak jak Oliv uważam, iż nie ma w tym tego 'czegoś'.
Brak uczuć, kompletny suchar, jak dla mnie.
Słynę z tego, że jestem krytyczna, więc się nie zgarszaj to tylko moja opinia Razz

Ale do mnie to nie przemówiło.
Dziękuję.

Agnes

Oczywiście nie gorszę się, bo dla mnie ważne są szczere opinie Smile

Pozdrawiam.

Konaszefka

Czasami ludzie mówią, że mówię za dużo. Łups, powtórzenie, ale to nic.
Cóż. Co ja zrobię, że wyrażam tylko swoją opinię?
Niektórzy uważają, że za często wyrażam swoje zdanie.
Jestem szczera
Cieszę się, że zrozumiałaś Smile

Agnes

Zrozumiałam bardzo dobrze:)
Ja też nie oczekuję, że będziecie mnie głaskać po główce, czy coś w tym stylu. Przyznam, że zarejestrowałam się i piszę na tym forum, aby dowiedzieć się czegoś więcej o pisaniu opowiadań, wiedzieć co mam poprawić, etc, etc...
Dziękuję Ci za szczerość Smile

Kate · Gość

Zgadzam się. Szczęśliwe zakończenia, są do bani!! Very Happy

MaDzia ®

Wdług mnie rusza serduszko. Śmierć. Hmm. Może nie aż tak jak sama świadomość tego że po przecięcuy żył człowiek sie okropnie męczy. Jest tu opisane ze kilka róchow wykonała, leżała coś nie miała siły i umarła. w zeczywistości jest całkiem inaczej. Duzo czytałam o 'śmierciach wywołanych przez siebie' i z tego co przeczytałam podcięcie sobie żył jest najdłuższą i najbardziej bolesną smiercią. No cóż.. rozgadałam sie troche nie na temat.

Agnes

Czemu nie na temat? Moim zdaniem, jak najbardziej na temat! Przynajmniej wiem, że nigdy nie podetnę sobie żył, to zbyt wielkie cierpienie...

.Areis

Dużo jednoczęściówek czytałam na thpoland.
I żyletki mi się przejadły.
Śmierć jest wzruszająca, jeżeli nie wynika z głupoty.

Piszesz ładnie, było kilka powtórzeń, ale poza tym błędów nie widziałam.

Pozdrawiam serdecznie
.Areis

Lina

Tak samo, jak .Areis. Też czytałam wiele na thpoland z żyletką. I mi się nie podoba. Jak wyciągnięte z tasiemca brazylijskiego.

Nie lubisz szczęśliwych zakończeń, wolisz śmierć, tak? Ale to jest trudny temat. Bo trzeba zaciekawić czytelnika, pisząc o śmierci.

Lola · Wysłany: Wto 20:00, 20 Mar 2007 Temat postu:

Nie, nie, nie. Znowu śmierć przez żyletkę? Chyba się powieszę na sznurku od żelazka. Albo utopię się w szklance.
Naprawdę czy nie ma innych tematów? Z tego, co wcześniej przeczytałam, że lubisz śmiertelne zakończenia. Skoro tak bardzo je ‘lubisz’ napisz coś oryginalnego! Przecież wiem, że na to cię stać! Musisz po prostu znaleźć sobie ciekawe zakończenie, wprowadzenie. Ale teraz jestem na NIE.
PS. Przepraszam za błędy i nieskładność zdań.

Shadow

Średnie. Śmierć poprzez żyletkę może i rzeczywiście już jest przeterminowana, ale każdy pomysł jest dobry. Trzeba tylko go odpowiednio napisać. Twoje nie jest złe, ale jak dla mnie to za krótkie trochę. Można by bardziej rozpisać się na temat uczuć dziewczyny i to wspomnienie o wypadku.
Powiem szczerze, że jak Bill oddawał ostatnie tchnienie, to mnie to poruszyło. Ja często płaczę, przy tego typu historiach. Szczególnie, jeśli na samym końcu główny bohater umiera.
No, ale jak popracujesz, to będzie dobrze Smile

MaDzia ®

Anja

Oklepany temat.
Nic szczególnego.

Nie podobało mi się, za mało opisów uczuć, błędy i styl też nie przypadł mi do gustu.