Nasze wspólne opowiadanie.

Konaszefka

- A mówią, że to kobieta zminną jest - wystawił mu język. - A może ty jesteś kobietą, co?

Shadow

- No wiesz?! - Oburzył się, składąjąc ręce na pierasiach. - Przecież sama przekonałaś się, że nią nie jestem.

Konaszefka

- Wiesz, wystarczy nóż... - zaczęła się śmiać.

Shadow

- Nie zrobiłabyś tego - wystawił jej język i mocno przytulił.

Konaszefka

- Jasne, że nie. - Spojrzała mu w oczy. Radość rozpierała ich dwoje od środka.
- To co, idziemy? - spytał Bill, łapiąc ją za rękę.

Shadow

- Pewnie - uśmiechnęła się Anna i razem wyszli z hotelu.

Konaszefka

O dziwo nie było tam żadnego fotoreportera. Zaszli gdzieś na jakąś łąkę, nieopodal stała piękna, wielka fontanna. Położyli się na trawie. Anna miała głowę na brzuchu Billa, a ten patrzył w niebo.
- Pamiętasz, jak się poznaliśmy? - spytała nagle, uśmiechając się.

Shadow

- Pamiętam - zaśmiał się Bill, gładząc Annę po głowie. - Nigdy nie przypuszczałbym, że będziemy tutaj, razem. Kiedy przypomnę sobie, jak o Ciebie walczyłem...

Konaszefka

- Nie zapominaj, że były też i złe chwile, nawet bardzo złe... - szepnęła, po czym spojrzała mu w oczy.

Shadow

- Nie zapomniałem. I przepraszam Cię za wszystko, co zrobiłem złego. Nie chciałem Cię skrzywdzić - Bill usiadł i chwycił Annę za ręce. - Bardzo Cię kocham i nie chcę Cię stracić.

Konaszefka

- Bill, dobrze wiesz, że nie mówię o tym, tylko o... Scottcie i o gwałcie... - szepnęła, a głos jej trochę zadrżał. Ale nie płakała. Była silna.

Shadow

- Anuś, to już za nami. On już nigdy Cię nie skrzywdzi. I nie pozwolę, aby ktokolwiek inny zrobił Ci krzywdę, obiecuję - powiedział Bill i mocno przytulił do siebie Annę.

Konaszefka

- Wiem Bill, wiem. Ej, udusisz mi chłopie - zaśmiała się, jednak poczuła, jak po jej policzku spłynęła łza. szybko ją wytarła, aby Bill nie zauważył.

Shadow

- Bill, wracamy? Zimno mi się zrobiło - powiedziała Anna, pocierając dłońmi ramiona. Czarny zdjął z siebie bluzę, okrył nią dziewczynę i pocałował w czoło.

Konaszefka

- Możemy. Wypijemy kawę w restauracji, coś zjemy, a później... jakaś komedia?

Shadow

- Może być - uśmiechnęła się Anna, przytuliła się do Billa i ruszyli w stronę hotelowej restauracji.

Konaszefka

Po drodze Bill rozdał kilka autografów, pozowali wspólnie do paru zdjęć. Ale i tak było zbyt spokojnie. Niczym cisza przed burzą.

Shadow

Przed hotelem zobaczyli tłum dziennikarzy i wóz policyjny. Zatrzymali się na chwilę i ujrzeli, jak przez tłum przedzierają się policjanci i ojciec Natashy.

Konaszefka

Mężczyzna był wściekły.
- Bill, ale oni go wypuścili przecież przed naszym spacerem... O nie, Natasha! - powiedziała Anna i pociągnęła Billa za rękę. Wpadli do pokoju Natashy, gdzie lekarz ją opatrywał, a ona gorzko płakała. Z brwi leciała jej krew, a policzek miała spuchnięty.

Shadow

- Natasha - Anna natychmiast podeszła do dziewczyny i mocno ją przytuliła, gdy tylko lekarz skończył ją opatrywać.
- Kochana, co się stało? Gdzie jest Tom?

Konaszefka

- Toma przesłuchuje jeszcze policja. On tu wbiegł jak szalony i się na mnie rzucił...
Anna kołysała ją w swoich ramionach.

Shadow

- Cii, już dobrze - Anna pocałowała ją we włosy i w tym momencie do pokoju wszedł Tom z rozciętą wargą.

Konaszefka

- Tom, co tu się stało? - spytał szeptem Bill ogladając wargę brata.
- Wpadł tu jej ojciec i wpierw zaczął wyzywać, a później się na nią rzucił. Zacząłem jej bronić - odpowiedział także szeptem.

Shadow

- Ale nic mu nie zrobiłeś? Co na to policja? - Pytał Bill, biorąc od lekarza wacik i wodę utlenioną, po czym ostrożnie przemył wargę brata.

Konaszefka

- Widziałeś chyba, nie? Zabrali go. Powiedziałem, że go tylko odepchnąłem od Natashy. Bo tak było. Auć - syknął.