Spotkamy się po tamtej stronie

Devilish Angel

-Nie mogę tego zrozumieć. Po co ktoś miałby cię straszyć- blondynka patrzyła na chłopaka ze zniecierpliwioną miną po raz kolejny zadając to samo pytanie.
-Nie wiem!- czarnowłosy był zdenerwowany.- Może chce się pobawć.
-Bill, może naprawdę jesteś w niebezpieczeństwie- wyszeptała patrząc chłopakowi w oczy.
-Nie wygłupiaj się! To śmieszne!- rzucił na stolik wymięty kawałek papieru.
Słowa, które na nim widniały sprawiły, że dziewczynie po raz kolejny ciarki przeszły po plecach.
"Uważaj na siebie lalusiu. Może ci się stać coś gorszego niż potknięcie na scenie. Twoje życie może być w OGROMNYM niebezpieczeństwie- już ja się o to postaram"
Wyklejone literami nierówno powycinanymi z gazety.
-Powinieneś na siebie uważać.
-Monika, nie wygłupiaj się. Co mi mogą zrobić? Nic.
Dziewczyna już chciała coś powiedzieć, ale widocznie zrezygnowała, bo zamknęła usta. Nie wyglądała jednak na przekonaną.
Bill złapał ją za rękę.
-Chodź, przejdziemy się- pociągnął ją w stronę drzwi.
-No nie wiem...- rzuciła spojrzenie w stronę okna, zaczynało się ściemniać.
-Nie wygłupiaj się- chłopak zauważył jej spojrzenie.- Nic się nie stanie.
Niezbyt zadowolona z obrotu spraw ubrała trampki i poszła z nim na spacer.
***
Park był prawie pusty. Nieliczni ludzie, jacy ich mijali, kierowali się już w stronę swoich domów. Usiedli przytuleni na ławeczce i rozmawiali.
Po jakimś czasie dziewczyna, zaniepokojona dziwną pustką wokół, zaproponowała:
-Może wrócimy już do domu. Jest już ciemno i...
-Znowu zaczynasz?- przerwał jej.- Nic mi nie będzie!- wstał z ławeczki i zaczął spacerować wzdłuż alejki.
-Nie wiem, czego ty się boisz- oparł się o drzewo rosnące parę metrów od ławeczki, na której nadal siedziała.- Przecież tu nikogo nie ma.
-Ale ten list... Boję się o ciebie- powiedziała, kładąc nacisk ostatnie słowo.
-Nie masz czego- zaśmiał się.- Czuję się całkowicie bezpieczny i nikt nie zrobi mi krzyw...
Nie zdążył skończyć zdania. Rozległ się odgłos wystrzału.
Dziewczyna zerwała się z ławki i zobaczyła, jak chłopak osuwa się na ziemię, trzymając się za brzuch. Podbiegła do niego i uklękła tuż przy nim. Dostrzegła grymas bólu na jego twarzy i plamę krwi na koszulce. Z jego zwykle bladej twarzy zniknął ostatni ślad koloru.
Szybko wezwała pogotowie i znowu uklękła przy chłopaku. Złapała go za rękę i wciąż, niczym zaklęcie, powtarzała słowa:
-Nie zostawiaj mnie, proszę, nie zostawiaj mnie...
Chłopak popatrzył na nią oczami pełnymi bólu.
-Przepraszam- wyszeptał.- Nie powinienem...
-Ćśśśś... Wszystko będzie dobrze.
-Ja umrę- powiedział. Widać było, że każde słowo sprawia mu potworny ból.
-Nie umrzesz!- prawie krzyknęła. Mocniej ścisnęła jego dłoń i starała się nie patrzeć na wciąż powiększającą się plamę krwi na jego koszulce. Nagle w oddali usłyszała sygnał karetki pogotowia.
-Bill, pogotowie już jedzie. Wszystko będzie dobrze, ty nie umrzesz.
Popatrzył na nią gasnącym wzrokiem.
-Monika, kocham cię. I zawsze będę.
-Bill, proszę...
-Spotkamy się po tamtej stronie.
-Nie zostawiaj mnie!- łzy potoczyły się po jej policzkach. Poczuła, jak uścisk jego dłoni słabnie. W chwili, gdy na parkową alejkę wjechała karetka pogotowia, zamknął oczy.
Lekarzom nie udała się szybko przeprowadzona akcja ratownicza. Kiedy jeden z nich wyszedł z karetki, zastał blondwłosą dziewczynę wciąż klęczącą na ziemi.
-Co z nim?- zapytała, zrywając się z klęczek na jego widok.
Młody lekarz nigdy nie widział takiego spojrzenia: pełnego cierpienia i niemej prośby o pomoc. Przez chwilę pomyślał, że nie będzie w stanie powiedzieć jej, że chłopak nie żyje. Po chwili jednak wziął się w garść i powiedział cicho:
-Nie udało się go uratować. Nie przeżył. Przykro...
Reszta jego zdania została zagłuszona przez pełen bólu i rozpaczy krzyk młodej dziewczyny:
-NIE!!! To niemożliwe- z płaczem pobiegła przed siebie, mijając lekarza i wybiegając na ulicę. Nogi same poniosły ją do jej domu. Rzuciła się na łóżko w swoim pokoju i gorzko płakała. Straciła miłość. Straciła JEGO. Straciła wszystko, co nadawało sens jej życiu.
Podjęła decyzję z jednej chwili. Żyletką wyryła na swojej ręce cały żal.
Z uśmiechem patrzyła, jak krew spływa po jej dłoniach, jak kapie na posadzkę w łazience.
Z uśmiechem osunęła się na podłogę.
Z uśmiechem zasnęła wiecznym snem.
Tak uśmiechniętą znaleźli ją następnego dnia jej rodzice.
***
Zostawiła po sobie ból i łzy. Ale to już jej nie interesowało.
Była po tamtej stornie. Odnalazła JEGO i już na zawsze mogli być razem...

To moja pierwsza jednoczęściówka, więc proszę o szczere oceny...

śliwka

Ehh znowu o śmierci://///
no bardzo fajnie tylko...nie moża UBRAĆ BUTÓW, można je nałożyć!
poza tym...ok:D

Alex => · Gość

Nie no fajna ta jedno częściówka Very Happy

Ja chyba też sobie taką zrobię Very Happy

NiEzNaJoMa · Gość

kocham to!!!!!!!!!! ale takie smutne, mimo wszystko sa razem, o Boze ja nie moge ja becze wiesz ze zadko mi sie to zdaza bo nie tak latwo ulegam jakims 'glupim opowiadaniom' mowie glupim bo wiadomo ze to nie prawda a ja becze i to Twoja wina, ale chce nastepne plz. Ale czemu takie krotki????????

extremalna.

Brak estetyki! Ot co.
Dlatego nie czytam, bo to już mnie zaczyna denerwować. I widzę, ze o śmierci to tym bardziej!

Shieru · Gość

Jednym słowem; Szajs.
Dziękuję państwu. Nie bierz się za pisanie, ot co^^

Lola

Szajs, szajsem ale niech dziewczyna pisze. W ten sposób uczy się pisać poprawnie. A my ocenimy szczerze to, co napisała.
Fabuła:Śmierć, śmierć, żyletka, miłość, bla, bla, bla. To jest najbardziej przejedzony, znienawidzony, temat prawie przez wszystkich. A pozatym w kilku miejscach zgrzytało w zdaniach, brakowało kropki. Wszystko też się dziej za szybko. Nie ma żadnych uczuć, emocji, tylko steorytypowy opis wydarzeń.
2, za chęci.
Lola(bez parasola)

Annabelle

hmmm mało uczuć...jakoś mnie nie przekonałaś...ale może bć...jak popracujesz, to będzie swietne.

Medi · Gość

Niezłe to jest tylko czemu takie krótkie???????????????
Mówie ci przecierz że piszesz świetnie!!!!!!!!!!!!!
Więc proszę więcej więcej!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

wiola1234

Albo mi się wydaje albo autorka zamienia się w gościa i komplementuje swoje opowiadanie Very Happy

Nie, no... wesoło xD

Annabelle

hahaha! O tym samym pomyślałam xD

Shadow

Powiem wprost: nie podobało mi się. Za dużo dialogów, a pomysł może i ciekawy, ale źle opisany. Mogłabyś się bardziej postarać.

wiola1234

Etinette

Cóż ja najbardziej cenię sobie opisy uczuć, których niestety tutaj nie było. Dużo dialogów i to też nie jakoś bardzo porażających. Pomysł? Czy ja wiem. Nie powiem, że jestem za, bo nie jestem. Musisz włożyć jeszcze dużo pracy w to, co robisz. To konkretne opowiadanie mnie nie zachwyciło.

Suzy

Heh, jak czytałam komentarze, to pomyślałam, że to pewnie właśnie autorka pisze jako gość i w tej samej chwili przeczytałam post Wioli1234. No normalnie niesamowite xD
Co do opowiadanka. Nie powaliło mnie, ale jak na pierwszą to może nie aż tak źle. Może mało opisów i, fakt, temat strasznie oklepany, to wykonanie nawet, nawet.
Życzę powodzenia i oryginalności w następnych

AneczQa · Gość

Jak chcecie wiedzieć czy ona robi sie gościem, wystarczy, że administator sprawdzi IP komputera i porówna z tym z opowiadania i będzie git

mnie też nie powaliło, w sumie to było tak denne. że skończyłam lekturę po 5 zdaniach

Annabelle · Wysłany: Pią 8:17, 23 Mar 2007 Temat postu:

AneczQa ma rację, niech administrator sprawdzi numer IP. Heh...Widzę, że wszytkim ta jednoczęściówka się nie podobała, ale Devilish Angel nie łam się, jak popracujesz, to będzie git Wink

Lola

Mała Niewiadoma

Przeczytałm do końca, bo wszystko czytam do końca. Przynudnawe, za dużo dialogów. Ja mam tak, że nie potrafię pisać a mam niepowtarzalne pomysły. A ty masz tak, że nie masz niezbyt oryginalne pomysły a potrafisz pisać. Jaki ten świat dupny

Annabelle

łeeh! serio przeczytałam jeszcze raz tę jednoczęściówkę, brrr....WIĘCEJ OPISÓW UCZUĆ! no. ale my ją tak krytykujemy, "goście" ją chwalą...hmm, a czemu sama zainteresowana się nie wypowie? ;| Zdziwiony

Lola

Annabelle: Dokładnie.

Mała niewiadoma: Ja też tak mam. Posiadam pomysły, lecz talentu do pisania brak. Kwasny

Nie można mieć wszystkiego. Zly

Annabelle

Lola: Ty masz talent, pokazałaś nam to w swojej jednoczęściówce. A jak bardziej nad tym popracujesz, to naprawdę będzie rewelacyjnie.

Mała Niewiadoma

Lola: Ej! Ty mi nie mów, że nie masz talentu do pisania!

Lola

[b] Mała Niewiadoma & Annabelle - Ja mam talent? Phi, to chyba zasługa tego, że bardzo często coś piszę i nie dokańczam Rotfl

Za chwilę jak mi się znudzi, to zabieram się za coś nowego i tak w kółko. Gdyby tak te wszystkie moje opowiadania złączyć w całość, wyszło by tego "troszeczkę".

Mała Niewiadoma