Nasze wspólne opowiadanie.

Shadow

- Powiedzieć o tym pańskiej rodzinie, czy sam pan to zrobi? - Zapytał lekarz, a Bill spojrzał przez szybę, gdzie stał Tom i reszta.

Konaszefka

- Sam to zrobię - powiedział stanowczo. - Ale za chwilę.

MaDzia ®

Chciał odwlec ten moment. Jedna część jego wnętrza rozkazywała mu pójść i powiedzieć to - prosto z mostu. Zaś druga kazała odwlekać jak najdłużej. Posłał dziewczynie bezradne spojrzenie.

Lola

- Anna, co ja mam zrobić... Ja... Nie wiem...
- Powiedzieć im.
- Ale jak?
- Jak ci podpowiada serce.

Shadow

- Boję się - szepnął, a jedna łza spłynęła po jego policzku.
- Bill, oni Ci pomogą. Idź, wszystko będzie dobrze, zobaczysz - powiedziała, ścierając z jego twarzy słone krople i całując w policzek.

MaDzia ®

Jeszcze chwilę wpatrywał się w podłogę po czym wstał i udał się w strone drzwi. Gdy je otworzył popatrzył na Annę ta uniosła ręce pokazując że trzyma za niego kciuki. Uśmiechną się do niej blado i zniknął za białymi drzwiami.

Lola

Zauważył Toma. Nic nie mówiąc, odciągnął go od reszty. Chciał, aby to on pierwszy się o tym dowiedział.
- Tom... Ja wiem... - Westchnął, a następnie kontynuował - Mam białaczkę.

MaDzia ®

Tom był na tyle zdenerwowany że jego reakcji nie było widać. W głębi siebie załamał się. Czuł że z bratem jest coś nie tak. Jendak nie podejrzewał że bd to białaczka.
- Teraz jest to do wyleczenia - powiedział spokojnie. Nie chciał pokazać bliźniakowi że się załamał...

Lola

- Tom... - Bill pokręcił głową.

Shadow

- Do tego potrzebny jest przeszczep szpiku, a dawcy nie ma - szepnął Bill, patrząc na brata szklanymi oczami.
- Znajdzie się, a do tego czasu zrobią wszystko, aby Cię wyleczyć. Wierzę w to i nie zostawię Cię z tym samego - odpowiedział dredziarz, mocno przytulając brata, a jedna łza spłynęła po jego policzku.

Lola

- Ale... Jak nie znajdą? To co będzie? - Szeptał gorączkowo młodszy z nich.

Shadow

- Bill, uspokój się. Znajdą. Nie wolno nam myśleć inaczej - powiedział Tom, patrząc prosto w ukochane oczy bliźniaka. - Powiedziałeś im? - dodał, wskazując na Georga, Gustava, Josta oraz rodziców Anny, którzy cały czas się im przyglądali.

Lola

- Nie... Stwierdziłem, że ty jako pierwszy powinieneś się dowiedzieć. - Jego poważny ton trochę wyprowadził bliźniaka z transu.
- Znów jest tak jak kiedyś...

Shadow

- Nie wiem, jak im o tym powiedzieć - westchnął, spuszczając głowę.
- Po prostu powiedz. Tak, jak mi.
- To nie jest takie proste, Tom...

Lola

- Bo ja...
- Będę tam przy tobie.

MaDzia ®

Podeszli do grupy tak bliskich im osób. Bill zdobył się na tyle odwagi by powiedzieć to szybko, bez oddechu.
- Mamy przecież pieniąde, dawca się znajdzie - dodawał otuchy Jost

Shadow

- Miejmy nadzieję - westchnął czarnowłosy i spojrzał przez szybę na Annę, która lekko się do niego uśmiechała. - Ona mnie potrzebuję. Muszę żyć, dla niej.

Lola

- Bill, będziesz żył. Zobaczysz.

Shadow

Czarnowłosy uśmiechnął się lekko i już naciskał klamkę drzwi, prowadzących do sali Anny, jednak lekarz go zatrzymał.

Lola

- Myślę, że panienka powinna odpocząć. A poza tym, muszę z tobą parę spraw wyjaśnić. Proszę, chodź ze mną do gabinetu.

Shadow

Czarnowłosy spojrzał smutnym wzrokiem na Annę, która posłała mu całusa ręką i z niechęcią poszedł do gabinetu lekarza.
- O, co chodzi? - Zapytał, siadajac na krześle.

Lola

- Chodzi o chemioterapię... Wiem, że to wszystko dzieje się szybko, ale liczy się czas. Chciałbym ją rozpocząć jak najwcześniej się tylko da.

Shadow

- Czyli, kiedy?
- Dzisiaj - odpowiedział lekarz, patrząc na chłopaka uważnie.

Lola

- Dzisiaj... - szepnął, wpatrując się w okno.

Konaszefka

- Wiesz, co się dzieje po takim leczeniu? Że włosy wypadają i tak dalej? - upewnił się lekarz. Bill zacisnął usta i pokiwał głową.